Na początek przepraszam. Kolejny wpis miał się ukazać ponad miesiąc temu. Niestety, wiele różnych spraw i zmęczenie skutecznie mnie wyhamowały.
Mijają właśnie dwa miesiące od czasu kiedy się osadziliśmy. Postaram się krotko opisać co wydarzyło się w tym czasie.

Udało się zrobić kominy. Stare były kompletnie zatkane, przepalone (wielokrotnie komin w przeszłości się palił) i brudne (palono wszystkim co po rozwaleniu mieściło się do pieca. W efekcie musieliśmy mechanicznie wyczyścić kominy, wyszlamować je (nowa ceramiczna powłoka wewnątrz komina) i otynkować. Dodatkowo wykuliśmy zamurowane (!) otwory wentylacyjne, dodaliśmy wyczystki itp. Koszty były takie, że do dzisiaj odczuwam ból portfela. Za to po tygodniu dom wypełnił się czystym, świeżym powietrzem i możemy już podłączać kominki.

Pozbyliśmy się ok. 1,5 tysiąca litrów śmieci plus odpady wielkogabarytowe (kilka kanap, dziewięć opon, dwie lodówki, kilka kosiarek do trawy, stalowa beczka ze zużytym olejem) – spuścizna po poprzednim właścicielu, której wbrew umowie nie wysprzątał.

Udało się pozałatwiać wszystkie formalności (do zameldowania włącznie). Do siedziby gminy – Golczewa – wycieczki robimy na rowerkach – po dziesięć kilometrów w każda stronę. Już się przyzwyczailiśmy, a ja zgubiłem kolejnych kilka kilogramów. Odkryliśmy ciekawą knajpkę w Golczewie, ale to temat na osobny wpis.

Jak widzicie na tytułowym zdjęciu – w sadzie pojawiły się pierwsze ule. Chociaż w pełni przygotowane na przyjęcie pszczół, są jeszcze puste. Joasia wzięła się ostro za malowanie uli. Pracownia malarska znajduje się na świeżym powietrzu (pod wiatą) i kolejne ule nabierają kolorów. Zdobycie pszczół okazało się nie lada wyzwaniem (bez względu na cenę). Bardzo możliwe, że będę musiał je przywieźć z innego województwa.
Udało nam się znaleźć człowieka od podłóg – zcyklinował nam jedyną nadającą się do renowacji podłogę, zapaćkał kitem szpary i pokrył jedną warstwą lakieru. Teraz muszę wydłubać kit, uzupełnić szpary żywicą epoksydową i polakierować jeszcze co najmniej dwa razy.
Przyciąłem drzewa. Gałęzie przeszkadzały sąsiadowi w orce – niszczyły mu traktor. Droga dojazdowa była tak zarośnięta, że kurierom zrzucało anteny z samochodów. Nauczyłem się ciąć drzewa z drabiny i zabezpieczać rany maścią ogrodniczą. Zajęło mi to cały dzień.
Dochodzę do kluczowego dramatu, jakim okazała się łazienka. Okazało się, że odpływ z toalety faktycznie podłączony był do szamba i tylko on. Odpływ z wanny skierowany był na pole, ale zatkał się wiele lat temu i woda znalazła sobie ujście w ściany, pod podłogę w łazience i dalej do piwnicy. Do piwnicy trafiała również woda ze zbiornika wyrównawczego kaloryferów. Jednym słowem zalany dramat. Remont łazienki zamienił się w budowę nowej łazienki. Musiałem rozwalić całą łazienkę – włącznie ze skuciem niemal piętnastocentymetrowej betonowej podłogi. Na szczęście na majówkę przyjechali Kornel i Olek z młotowiertarką Makity i skuli mi większość podłogi (dziękuję!) – sam bym sobie nie poradził. Później kupiłem najtańszą młotowertarkę i dokułem resztę.

Acha, co do remontu łazienki, szukałem ekipy, która by to zrobiła. Bez względu na cenę, najbliższy termin to lipiec. W związku z czym wkurzyłem się i postanowiłem sam zrobić remont łazienki. Prawie sam. Znalazłem hydraulika, który zrobił mi (nie powiem, że tanio, jak się okazuje nie analitycy zarabiają najwięcej) kompletną instalację. Jak to wyglądało i jak wygląda teraz można zobaczyć na załączonych poniżej zdjęciach. Jestem na etapie robienia podłogi (będzie o tym osobny post).

Poza tym równolegle skuwam sufit w kuchni (zaprawa gipsowa na trzcinie) i ogólnie dobrze się bawię.
Ponieważ łazienka zniknęła, zamówiliśmy pomarańczową toy-toy’kę, która straszy na podwórku, ale pozwoliła przetrwać najtrudniejsze chwile. Obecnie założyłem prowizoryczną toaletę na strychu (gdzie są już instalacje dla przyszłej łazienki). Rolę mobilnej łazienki pełni miejsce przy garażu – sami zobaczcie, trudno to opisać. Pierwszy prysznic solarny rozpadł się na drobne strzępy przy drugim użyciu. Na początku przyszłego tygodnia przyjedzie kolejny, solidniejszy, solarny prysznic ciśnieniowy z Decathlona.

Poza tym mamy jedną grządkę cebuli (posadzona z dymki), która rośnie jak na drożdżach.
W najgorszym momencie, kiedy kończyło mi się piwo, z odsieczą przybył Paweł, który zabrał nas do Kamienia i przywiózł wraz z dwoma skrzynkami piwa (Zlaty Bażant i Gryczane). Kornel i Olek na majówkę przywieźli skrzynkę zamówionego Jurajskiego i kryzys został zażegnany. Przy okazji okazało się, że naszej wsi jest drugi sklep (!) i większość zakupów można zrobić na miejscu.
Przepraszam, że piszę chaotycznie, ale trochę odwykłem od komputera.
Tyle na dziś. Może uda mi się znów napisać niedługo.